شعری برای تک تک دوستانم

دل من لوح سپیدی است که با خط درشت 

روی آن 

جمله ای حک شده است
"یادگاری آزاد! بنویسید هر آن چیز که در دل دارید"                                                                              ه

 

هر که از راه رسید

یادگاری بگذاشت

روی این لوح سپید

آن یکی یک کلمه

وان دگر یک جمله

داستانی، شعری که به خطی زیبا

جاودانی شده بر صفحۀ دل

این میان پر شده است از کلمات 

از اعداد

"اسم با یک تاریخ"

دیگری قلب کشیده است در آن گوشه،  ولی نیمه تمام

و یکی یک گل سرخ

و کمی آنور تر

غنچه ای وا نشده

این همه قصۀ یک زندگی است

قصه ای پر معنی

پر احساس

قصه ای با همه سختی زیبا

و تو نیز 

خالق قصه ای از آن هستی

و بدان 

خانه ای خواهی داشت

تا ابد در دل من

دوست من

شعر از خودم